Gecenin bir vakti çaldı çığlıklarım;
Yutkundum gözyaşımı
Boğazımda tuttum.
Bir vantilatör ki dağıttı saçlarımı
Bir müzik ruhumun bahçelerini kuruttu
Çiçekler gibi soldum
Yıldızları gibi söndüm sabahın…
Giyinemedim,
Çıplaktım…
Küllerimde sönerken ateşleri bahar sandım;
Bir müzik ruhumun bahçelerini kuruttu;
Yaşamın ıslaklığıyla yandım,
Baharın güneşi hiç yakar mı?
Gözlerimin elasını sel bastı, siyahlara çalındı…
Kimselerin görmediğini gördüm
Örtbas edilen renklerimi…
Yağmurlar yağdı Temmuz akşamı
Yazın yağmur yağar mı?
Habersizmişçesine zehirlemek değil bu kendimi;
Kaçışlardan sızmasına yol verdiğim çığlıklarım;
İŞTE ŞİMDİ ÇEKİYOR İPİMİ.
İp,
Sürünmece,
Ateş,
Kül
Ve kaybettiğim renklerim
Uyku,
Yağmur
Ve güneşle üşürken sevişmelerim…
Kurtuluşum olamaz mı bir gün derinliklerim?
Şengül Demir